Poznaj swoje prawa:
Czy Polak może leczyć się za granicą?

Istnieją aż trzy warianty planowanego leczenia za granicą …
Wielu polskich pacjentów zamierzających planowo leczyć się za granicą, będzie miało problemy ze zrozumieniem dostępnych rozwiązań. Trudno ukryć, że ta materia jest dość skomplikowana. Pacjent ma bowiem do wyboru trzy mechanizmy planowanego leczenia poza granicami Polski. Pierwszy wariant jest możliwy do wykorzystania, gdy potrzebnych usług medycznych (zabiegów lub badań), obecnie nie wykonuje się na terenie Polski. Refundacja takich zabiegów albo badań w innym kraju (niekoniecznie należącym do UE) będzie możliwa, jeżeli Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia wcześniej wyda zgodę. Zasady wydawania wspomnianego pozwolenia są regulowane przez ustawę o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Ten akt prawny wskazuje, że pacjent może dodatkowo wnioskować o refundację kosztów najtańszego i adekwatnego do stanu zdrowia transportu na leczenie. Warto podkreślić, że zgoda na refundację zabiegu/badania niewykonywanego w Polsce (oraz ewentualnego transportu) jest możliwa tylko wtedy, gdy chodzi o zabiegi ratujące życie lub poprawiające zdrowie. Dodatkowo muszą one znajdować się w wykazie świadczeń gwarantowanych. Od decyzji Prezesa NFZ dotyczącej refundacji (wydanej na podstawie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych), można odwołać się do sądu administracyjnego.

60 firm pożyczkowych w jednym miejscu. Porównaj oferty »
Polski pacjent ma również prawo do leczenia w państwach Unii Europejskiej na podstawie krajowych przepisów, które są związane z unijną dyrektywą transgraniczną. Trzeba jednak pamiętać, że w takim przypadku refundacja Narodowego Funduszu Zdrowia będzie się ograniczała jedynie do świadczeń zawartych w załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 listopada 2014 r. Warto też wiedzieć, że na leczenie planowe w ramach dyrektywy transgranicznej, najpierw musi się zgodzić dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ. Wspomniany dyrektor bierze pod uwagę to, czy pacjent może uzyskać odpowiednie świadczenie medyczne w Polsce (bez zbyt długiego oczekiwania). Odmowną decyzję dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ, na szczęście można zaskarżyć do Prezesa NFZ (w ciągu 14 dni od doręczenia pisma). Trzeba zdawać sobie sprawę, że nawet po uzyskaniu pozytywnej decyzji przez pacjenta, Narodowy Fundusz Zdrowia zapłaci za leczenie transgraniczne jedynie kwotę odpowiadającą kosztom takiej usługi w Polsce.
Trzeci wariant zagranicznego leczenia dostępny dla polskiego pacjenta, wiąże się z wykorzystaniem przepisów dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Na podstawie takich przepisów, można się leczyć w krajach Unii Europejskiej oraz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu - EFTA (ETFA to Norwegia, Islandia, Lichtenstein oraz Szwajcaria). Opisywany wariant refundacji leczenia za granicą, niestety dotyczy jedynie świadczeń, które na terenie Polski nie mogą zostać udzielone w terminie wymaganym dla zdrowia pacjenta i należą do „koszyka” świadczeń gwarantowanych. Decyzję w sprawie takiego trzeciego sposobu leczenia zagranicznego, wydaje dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ. Od jego decyzji, można odwołać się do Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia (w ciągu 14 dni od doręczenia odmownej decyzji pacjentowi).

Szukasz najlepszej lokaty? Porównaj oferty »